
Macam biasa selepas solat Zohor ibu tak buat apa-apa.
Sekadar menunggu kedatangan Asar
sebelum masuk dapur untuk menyediakan juadah berbuka.
Tiba-tiba datang si Farouk mengajak ibu bermain chess.
Farouk: Jom ibu, main lawan chess dengan Farouk..
bolehlah...bolehlah
(perkataan "bolehla" akan disebut berulang-ulang kali kalau dia minta apa-apa)
Ibu: Yelah, tapi sekejap jelah sebab nanti ibu nak solat Asar dan nak masak.
Farouk: Terima kasih ibu..Farouk teror tau main chess....
Yelah tu sangat.
So kami lawan la main chess...
Entah permainan apa yang dia ajar ibu.
Tengokkan macam main "dam aji" je.
Ibu ikut jelah tanpa banyak songeh.....
Bila Farouk dah hampir kalah:
Ibu : Eh, kenapa "horse" Farouk mengundur ke belakang.
Farouk : Tak pelah bu, "horse" Farouk dah tua, dah tak larat nak lompat ke depan...
Lagipun "dia" puasa..."Dia" penat la bu.......
Ibu: Haik!!!!, boleh ke macam tu????.
Farouk: Boleh la bu.....
Along tersenggeh-senggeh tengok adiknya mula auta bila dah nak kalah.
Tiba-tiba aje Farouk berlari keluar.
Farouk: Bye ibu, Ayah ajak Farouk pergi beli air tebu untuk berbuka.
Ibu mainlah sorang-sorang ye......
Ibu: Amboi-amboi, tadi bukan main lagi ajak ibu lawan....
Alahai, pandai ye, bila dah nak kalah melarikan diri.....
Alahai, bujang ibu......