Fobia dengan Cuti...

Dulu ibulh orang yg paling bahagia bila datangnya cuti.
Saban waktu menghitung hari...

Dan ayahlah yg juga menyibuk nk balik kg ibu.

2 kisah  bbrapa tahun lepas.

Tapi segalanya berubah kini.

Ibulh orang yg paling sedih setiap kali dtgnya cuti.

Tapi apakan daya keadaan berubah n ibu terpaksa redha dgn perubahan berlaku.

Banyak faktor yg menghalang kami utk brcuti seperti dulu.

1. Anak2 ibu dh makin membesar n mereka perlu menumpukan sepenuh perhatian pd pelajaran.

dan perlu hadiri tuisyen yg cikgu2 mrk anjurkan sewaktu cuti.
Dan anak2 ibu hnya brgantung kpd tuisyen yg cikgu mrk anjurkan semata2...

2. Ayah dh xmcm dulu.
Masa ayah dh banyak dihabiskan dgn tugas2 yg padat.

Masa bersama kami pn dh agak terbatas.

Setiap kali cuti ayah harus terbang ke sana sini.
Apakan daya...ibu trpaksa redha.

Tinggallah ibu sendiri menguruskan anak2.

Sedih mmg sedih ttp apa boleh ibu buat.

Ibu bukan jenis yang tahu merungut...

Ibu xpandai meluahkan kesedihan hati dgn brkata2.

Ibu bukan jenis seorang yg suka memberontak.

Bukan ibu nk menunjukkan kebaikan ibu.

Tapi itulh realiti...

Ibu suka memendam rasa n sukar utk brkongsi kesedihan
w.pn dh org2 trdekat.

Ibu suka bawa hati n kesedihan dgn brdiam diri.

Terkadang hanya airmata yg mampu ibu curahkan.

Bila kerinduan kpd mama n abah membuak2...

Terkdg rasa begitu sedih krn xmampu brbakti utk mrk.
Di saat mrk tramat memerlukan ibu, ibu xmampu brada disisi...
Dan ibu masih ingat pesan mama,
Mama ingin melihat ketiga2 anak perempuanya
 menjadi cikgu.
Kata mama, senang cz kami boleh sentiasa berada di sisinya.....

Dan utk kesekian kalinya cuti dtg lagi.
Dan utk kesekian kalinya ayah terbang lagi.
Tinggallah ibu bersama anak2 di sini.
Menjalani rutin yg entah bila ada kesudahannya....
Maaf, n3 sedikit emo!!!!!!

Dapat "Berkat"....

"Berkat"....yg ibu maksudkan makanan yg kita dapat dr satu2 

majlis kenduri kesyukuran or kenduri kahwin. 

Xtaulh camne dpt gelaran camtu cz bila first time 

ibu jejak kaki ke sini tulh gelarannya......

Mlm tadi ibu dpt 'berkat" nasi ambeng.

Anak jiran antar ke rumah.

Bila hantar dh dekat Maghrib so xde la sgt org nk makan.

1 bungkus tu boleh makan 4-5 org.

Yang mengadap cuma Naurah n Farouk.

Along, Angah n Beby pn xbagi respond....

Ibu jamah la juga 2-3 suap.

Mlm2 mmg jrg ibu makan nasi.

Sayang sgt cz trbuang gitu je......

budak ni pn sama dgn ibu.

Makan nasi 1 kali je sehari......

Alahai Kesian.....

Bila abis je peperiksaan sesuatu subjek...

dengan gigihnya cikgu2 menyemak kertas2 jawapan.

Seperti yang ibu cakap..

Ada berbagai2 situasi yang melanda:

1. situasi yg positif:

hepi, gembira, bahagia, kagum, bangga

2. Situasi negetif: 

tersentap, sedih, sengsara, terkedu, bercelaru, kasihan, terkilan,simpati....

Itulh realiti naluri seorang guru.

Bahagia jika anak2 didiknya berjaya n cemerlang.

Kecewa bila apa yg disampaikan xsepenuhnya menusuk ke hati anak2 didik.

Anak sendiri pn xmendapat perhatian seperti yg diberikan kepada anak2 didik.

Dan yang paling sedih n amat2 terkilan bila

soalan2 yang diperolehi dr pihak2 tertentu xsetanding dgn pemikiran murid2

dari segi umur dan kematangan mrk......

Dan saat inilh bila kami sedang menjamu selera dikantin akan terkeluarkan luahan2 hati..

Nada2 kecewa n sedih...

Bila seolah2 soalan2 tu "Syok sndiri..."

Bukan utk membantu memperkembangan kemahiran ttp cenderung ke arah menguji semata2.....

Tapi apakan daya n siapalh kita yg kecil ini utk menyalak gunung.

Sekadar meluahkan sesama insan yg memahami dan mengalami.

Seolah2 apa yg diberi kpd anak2 didik tu xsetimpal dgn tenaga..

Wahai anak2 muridku:

Sesungguhnya cikgu bersimpati dgn kalian ttp apakan daya........

Siapalah cikgu2 kalian ini.........

Atau mungkin cikgu xpandai mendidik kamu sebaik mungkin.

Apa yg cikgu sampaikan xsepenuhnya melekat di minda...

Dan cikgu memahami keadaaan kalian.

Kalian jauh berbeza dan bergantung semata2 kpd cikgu2 di sekolah.

Tapi kalian tetap cemerlang sebagai mana org2 yg di luar sana....

.

Yang pasti hanya Allah saja yg tahu jauh di sudut hati cikgu,

kalianlh yg utama n permata yg amat2 berharga...........

sesi menanda kertas murid2 bermula......